۱۵۰ فرمان و میانبر کاربردی در اتوکد (بخش دوم)

با سلام به شما خوبان.همه ی افرادی که با هریک از نرم افزارهای گرافیکی کار می کنند باید به تمام قسمت های آن تسلط کافی داشته باشند.از این رو کاربرانی که نرم افزار اتوکد را برای طراحی انتخاب کرده اند نیز باید با تمام بخش ها،قابلیت ها و دستورات اتوکد آشنا باشند.در جریان کار با نرم افزار اتوکد همه ی ما دوست داریم که طراحی خود را با نهایت کیفیت و سرعت و سادگی به انجام برسانیم.

لذا امروز برای شما مطلبی ارائه شده است که بتوانید از دستورات و شرت کات های کاربردی در پروژه های خود به راحتی استفاده کنید.در این لیست ۱۵۰ دستور نرم‌افزار AutoCAD گردآوری شده است. و تلاش کردیم تا برخی از فرمان‌ها، میانبرهای صفحه کلید و ابزارهای کاربردی را معرفی کنیم که هر کاربر AutoCAD باید آن‌ها را بلد باشد.برخی از این فرمان‌ها بسیار پایه‌ای هستند و به دفعات زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در عین حال دستوراتی نیز وجود دارند که علی‌رغم قابلیت‌های بسیار خوبی که دارند، کمتر به کار گرفته می‌شوند.

۱۵۰ فرمان و میانبر کاربردی در اتوکد (بخش دوم)

فرمان‌های عمومی

دستوراتی که در ادامه ارائه شده است، دستوراتی هستند که غالباً هنگام کار ترسیم به کار می‌آیند و با دانستن و استفاده از آن‌ها می‌توانید سرعت و کیفیت کار خود را بهبود بخشید. ممکن است بسیاری از آن‌ها را از قبل بلد باشید، اما فرامینی وجود دارند که بسیار مفید هستند اما کمتر کسی آن‌ها را می‌داند و استفاده می‌کند.

BCOUNT

این فرمان برای شمارش تعداد بلاک‌ها در ترسیم به کار می‌رود و در واقع تمامی بلاک‌های استفاده شده را به همراه نام آن‌ها گزارش می‌دهد. قاعدتاً برای شمردن تعداد بلاک‌ها این گزینه باید فعال باشد.

TXTEXP

با استفاده از این فرمان می‌توانید متن‌های تک خطی و چند خطی را به اندازه‌گذاری تبدیل کنید.

(XLINE (XL

با این فرمان می‌توانید بی‌نهایت خطوط از نقطه شروع سلکشن ایجاد کنید. هنگامی که این خطوط بی‌نهایت را به یک طول محدود برش می‌دهید یا می‌شکنید، تبدیل به یک اندازه‌گذاری خط ساده می‌شود.

(POINT (PO

این دستور یک اندازه‌گذاری به صورت نقطه ساده در ترسیم ایجاد می‌کند. برای تنظیم نوع نقطه ایجاد شده باید از دستور PTYPE استفاده کنید و از پنجره Point Style نوع نقطه مورد نظر را انتخاب کنید.

REVCLOUD

با استفاده از این فرمان می‌توانید یک ابرک اصلاحات (Revision Cloud) را به صورت دستی ایجاد کنید.

SKETCH

برای ترسیم یک طرح دستی از این دستور استفاده می‌شود. می‌توانید از خط، Polyline یا اسپلاین (Spline) به عنوان آبجکت مورد نظر برای ترسیم دستی استفاده کنید.

MULTIPLE

اگر می‌خواهید یک دستور را بدون زدن کلید اینتر تکرار کنید، می‌توانید از فرمان MULTIPLE استفاده کنید. برای لغو تکرار دستور نیز کلید ESC را بزنید.

NCOPY

از این فرمان برای کپی کردن آبجکت‌های قرار داده شده در یک بلاک یا Xref بدون گسترش و explode کردن آن‌ها استفاده کنید.

‘CAL

این فرمان برای انجام محاسبات به طور مستقیم در خط فرمان نرم‌افزار AutoCAD استفاده می‌شود. حتی زمانی که در میان اجرای یک فرمان دیگر باشید می‌توانید ‘CAL را به کار ببرید (علامت آپاستروف در ابتدای آن را فراموش نکنید).

BURST

با استفاده از این دستور، می‌توانید یک بلاک دارای Attributes را با حفظ تنظیمات Attribute و definition لایه آن explode کنید. این مورد به ویژه در زمانی مفید است که می‌خواهید متن Attribute را بعد از explode بلاک حفظ کنید.

SP

با استفاده از این فرمان می‌توانید املای متن انتخاب شده را بررسی کنید و ایرادات آن را در پنجره Check Spelling برطرف نمایید.

ARCTEXT

از این دستور می‌توان برای نوشتن متن به حالت یک کمان و حتی دایره در AutoCAD استفاده کنید.

OOPS

این دستور برای بازگرداندن آخرین آبجکت حذف شده در ترسیم استفاده می‌شود. اگر یک آبجکت را حذف کردید و تغییرات دیگری را در ترسیم اعمال نمودید، همچنان می‌توانید با این دستور آن آبجکت را برگردانید.

CHSPACE

با این دستور می‌توان فضای یک آبجکت را از فضای Model Space به Paper Space و برعکس تغییر دهید. به تصویر متحرک زیر دقت کنید.

DIVIDE

از این دستور می‌توانید هر نوع اندازه‌گذاری دوبعدی را به اجزای مساوی تقسیم نمایید. در هر نقطه تقسیم، یک نقطه اندازه‌گذاری در منحنی دوبعدی اضافه می‌شود.

RENAME

اگر خواستید هر آبجکتی را مانند لایه، بلاک یا Linetype را تغییر نام دهید از این فرمان استفاده کنید.

BREAK

این فرمان برای شکستن اندازه‌گذاری‌های دوبعدی از محل یک یا دو نقطه به کار می‌رود و زمانی کاربرد دارد که بخواهید یک منحنی را در یک نقطه تقاطع با یک منحنی دیگر بشکنید و یا بخواهید با شکستن اندازه‌گذاری در یک ناحیه گپ یا فاصله ایجاد نمایید.

TIME

با این فرمان می‌توانید اطلاعات زیادی را درباره طرح و ترسیم خود به دست بیاورید. اطلاعاتی مانند زمان ساخت آن و کل زمان صرف شده برای ویرایش و ایجاد آن را می‌توانید ببینید.

QSELECT

این دستور برای انجام انتخاب‌های با فیلترهای مشخص در ترسیم به کار می‌رود. به عنوان مثال، می‌توانید خیلی سریع دایره‌هایی که شعاع مشخصی دارند را در ترسیم انتخاب کنید.

DI

برای یافتن فاصله بین دو نقطه در ترسیم به کار می‌رود.

COPYBASE

با این دستور می‌توانید هر نوع آبجکتی را با استفاده از یک نقطه پیشفرض کپی کنید.

PASTECLIP

با این فرمان می‌توانید آبجکت‌های کپی شده در کلیپ‌بورد را الحاق (Paste) کنید. اگر از دستور COPYBASE برای کپی کردن آبجکت‌ها استفاده کنید، می‌توانید در همان ترسیم یا یک ترسیم دیگر با نقطه پیشفرض انتخابی آن را بچسبانید.

LIST

با این دستور بسیاری از خصوصیت‌های آبجکت (Properties) را مانند ناحیه، اندازه یا شعاع، ناحیه محیط و محاط، لایه‌ای که در آن هستند و بسیاری چیزهای دیگر پیدا کنید. برای استفاده از آن کافیست در خط فرمان LIST را تایپ کنید و کلید اینتر را بزنید. سپس آبجکتی که اطلاعات آن را می‌خواهید در قسمت ترسیم انتخاب کرده و مجدداً کلید اینتر را فشار دهید.

DIM

این فرمان در نسخه ۲۰۱۶ نرم‌افزار AutoCAD معرفی شد و برای ایجاد بیشتر دایمنشن‌ها مانند Linear، Aligned، Radius، Diameter و Baseline استفاده می‌شود. برای دسترسی به این فرمان از فرمان DIM استفاده کنید و یا ابزار DIM را از پنل Dimensions در تب Annotate انتخاب نمایید.

TOLERANCE

اگر می‌خواهید یک تصویر Feature Control که نمایانگر اطلاعات تلرانسی ترسیم است ایجاد کنید، می‌توانید این فرمان را به کار گیرید.

SCALETEXT

با این دستور می‌توان مقیاس و اندازه متن موجود یا آبجکت Mtext را تغییر داد. برای استفاده از آن واژه SCALETEXT را در خط فرمان تایپ کرده و کلید اینتر را بزنید. سپس در قسمت ترسیم، متن مورد نظر را انتخاب کنید و مجدداً کلید اینتر را فشار دهید.

حالا گزینه Existing را در خط فرمان انتخاب کرده و گزینه Scale Factor را انتخاب نمایید. سپس مقدار height مورد نظر را وارد کرده و اینتر را بزنید. وقتی مقیاس این متن‌ها تغییر می‌کند، نقطه پیشفرض (Base Point) در جای خود باقی می‌ماند.

BASE

با این دستور می‌توانید نقطه پیشفرض (Base Point) ترسیم را بدون تغییر مبدأ آن تغییر دهید. این مورد به ویژه در زمانی کاربرد دارد که می‌خواهید یک ترسیم را به عنوان Xref در یک ترسیم دیگر وارد کنید. به طور پیشفرض، AutoCAD مبدأ را را به عنوان نقطه پیشفرض می‌گیرد، که می‌توانید آن را با این دستور بدون تغییر مبدأ تنظیم نمایید.

DWGPREFIX

اگر یک ترسیم را در AutoCAD باز کرده‌اید و نمی‌دانید که محل ذخیره آن کجاست، با این فرمان می‌توانید مکان آن را پیدا کنید. این فرمان برای پیدا کردن سریع مکان Xref های پیوست شده به ترسیم نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

TJUST

با این دستور می‌توانید هم‌ترازی متن و Mtext را در ترسیم تغییر دهید.

UNITS

با این فرمان می‌توانید واحدهای ترسیم و سایر تنظیمات مانند دقت دایمنشن‌های Linear و Angular و زاویه پیشفرض چرخش را تنظیم نمایید.

ML

با این فرمان می‌توانید یک اندازه‌گذاری چند خطه (Multiline) ایجاد کنید که دارای خطوط موازی چندگانه باشد.

TINSERT

با این فرمان می‌توانید یک بلاک یا ترسیم را به عنوان بلاک در جدول (Table) Insert کنید. همچنین می‌توانید بلاک را در سلول جدول اندازه کرده و با استفاده از کادر پیام TINSERT مکان آن را به طور اتوماتیک تنظیم نمایید. در تصویر زیر با وارد کردن بلاک‌هایی از Design Center یک جدول ساده ایجاد کرده‌ام.

MIRRTEXT

نرم‌افزار AutoCAD به طور پیشفرض متن را در ترسیم به صورت آینه‌وار نمی‌کند اما اگر بخواهید چنین کاری انجام دهید، مقدار متغییر MIRRTEXT را به ۱ تغییر دهید.

AREA

همانطور که از نامش پیداست، این فرمان برای پیدا کردن ناحیه اشکال باز یا close شده در ترسیم AutoCAD به کار می‌رود. برای اطلاعات بیشتر در زمینه پیدا کردن نواحی در ترسیم، به مقاله مربوطه مراجعه کنید.

TORIENT

با این دستور می‌توانید متن وارد شده را طوری بچرخانید که خوانایی آن بهتر و آسان‌تر شود. به متن‌های چرخانده شده در قسمت A در تصویر زیر دقت کنید. برخی از این متن‌ها خوانایی مناسبی ندارند، درحالی‌که در قسمت B که در فرمان TORIENT استفاده شده، متن‌های نمونه در تمامی زوایا خوانایی مناسب و قابل قبولی دارند.

ID

از این فرمان برای پیدا کردن مختصات یک نقطه در ترسیم AutoCAD استفاده می‌شود.

MINSERT

با این فرمان می‌توانید بلاک‌های موجود در یک ترسیم را به عنوان آرایه مستطیلی (Rectangular Array) وارد نمایید. آرایه‌ای که با استفاده از فرمان MINSERT اضافه می‌شود قابل explode کردن نیست.

BOUNDARY

با این دستور می‌توان محدوده‌های بسته (Closed Boundary) را از هر ناحیه بسته‌ای خارج کرد. این محدوده می‌تواند برای پیدا کردن ناحیه قسمت محسور و یا سایر موارد کاربرد داشته باشد. در تصویر زیر ناحیه محصور که با A مشخص شده، با استفاده از فرمان BOUNDARY به یک Polyline تبدیل شده است.

DIMROTATED

از این فرمان می‌توان خطوط اندازه‌گذاری را با یک زاویه خاص نسبت به محور X ها چرخاند. در مثالی که در تصویر زیر نشان داده شده است، خطوط اندازه‌گذاری با استفاده از فرمان DMROTATED ایجاد شده‌اند.

BREAKLINE

از این ابزار برای ایجاد علامت خط برش روی یک خط استفاده می‌شود. برای به کارگیری این فرمان واژه BREAKLINE را در خط فرمان وارد کرده و اینتر را بزنید. سپس روی گزینه Scale خط فرمان کلیک کنید و مقیاس مورد نظر را برای خط برش وارد نمایید.

نقاط ابتدایی و انتهایی خط برش را انتخاب کرده و سپس روی هر نقطه روی خط کلیک کنید تا محل خط برش تعیین شود و یا می‌توانید با زدن کلید اینتر آن را در مرکز خط ایجاد کنید.

TXT2MTXT

با این فرمان می‌توانید یک آبجکت متنی را به یک آبجکت Mtext تبدیل کنید و نیز چند آبجکت Mtext که از یکدیگر جدا هستند را با هم ترکیب کنید.

SAVEALL

همانطور که از نام آن پیداست، این فرمان قادر است تمامی ترسیم‌های باز شده در پنجره AutoCAD را ذخیره کند.

فرمان‌هایی که در ارتباط با عملکرد و بازدهی برنامه هستند

برای حفظ و بهبود علمکرد و وضعیت نرم‌افزار AutoCAD و خود سیستم، کارهای زیادی می‌توان انجام داد. اما در درون نرم‌افزار AutoCAD نیز ابزارها و فرامینی قرار داده شده که برای حفظ عملکرد صحیح برنامه به کار می‌روند. در این قسمت می‌خواهیم این دستورات و ابزارها را معرفی کنیم.

PURGE

این فرمان برای حذف آبجکت‌های استفاده نشده مانند لایه‌ها، بلاک‌ها و استایل‌های اندازه‌گذاری از ترسیم به کار می‌رود.

LAYDEL

این دستور لایه‌هایی را که توسط PURGE قابل از بین بردن نیستند را حذف می‌کند. LAYDEL قادر است لایه Defpoints Layer و آبجکت‌هایی که دارای لایه هستند را نیز از بین ببرد که البته استفاده از این دستور را توصیه نمی‌کنم.

FILLMODE

با استفاده از این متغیر سیستمی می‌توانید نمایش یا عدم نمایش ناحیه‌های پر شده، هاشور خورده و یا Polyline های عریض را کنترل کنید. با تغییر مقدار این متغیر به ۰ و خاموش کردن آن، عملکرد AutoCAD به دلیل عدم نمایش این ویژگی بهتر می‌شود این متغیر با تغییر به عدد ۱ فعال می‌شود.

در صورتی که مقدار این متغیر را تغییر دهید، باید ترسیم را با استفاده از دستور بازسازی (Regenerate) کنید تا تأثیر این فرمان را ببینید.

APERTURE

این متغیر سیستمی ناحیه نفوذ snap آبجکت را کنترل می‌کند. سایز Aperture که توسط این متغیر تعیین می‌شود، ناحیه‌ای به شکل مربع است که اگر اشاره‌گر به داخل آن برسد، به آن نقطه Snap صورت می‌گیرد. مقدار پیشفرض Aperture روی ۱۰ قرار دارد، اما بسته به پیچیدگی ترسیمی که دارید می‌توانید آن را بین ۱-۵۰ قرار دهید.

سایز Aperture متناسب با مقیاس کنونی صفحه است و مقدار مطلقی نیست. در تصویر زیر باکس قرمز، دو مقدار Aperture به اندازه ۱۰ و ۵۰ را نشان می‌دهد (باکس قرمز رنگ در AutoCAD دیده نمی‌شود).

OVERKILL

با استفاده از این فرمان اندازه‌گذاری‌های غیرضروری یا اضافه را از ترسیم حذف کنید.

ISAVEPERCENT

با تغییر مقدار این متغیر، زمان ذخیره‌سازی ترسیم را کاهش دهید. این متغیر سیستمی بر حجم فایل ترسیم AutoCAD و سازگاری آن با سایر نرم‌افزارها نیز تأثیر می‌گذارد.

با کاهش مقدار این متغیر سیستمی، می‌توانید سازگاری آن را با سایز نرم‌افزارها افزایش دهید و همچنین سایز فایل CAD ایجاد شده را کاهش دهید که البته زمان ذخیره‌سازی فایل افزایش پیدا می‌کند. در صورتی که مقدار آن را کاهش دهید، برعکس این اتفاق رخ می‌دهد.

مقدار پیشفرض این متغیر روی ۵۰ قرار داده شده و می‌توان این عدد را در بازه بین ۰ تا ۱۰۰ تغییر داد.

SELECTIONPREVIEW

اگر مقدار این متغیر روی ۳ تنظیم شده باشد، هنگامی که اشاره‌گر را روی هر آبجکت می‌برید، یک پیشنمایش یا preview نشان داده می‌شود. می‌توانید این پیشنمایش را با تنظیم متغیر روی عدد ۰ غیرفعال کنید که عملکرد برنامه را نیز بهتر می‌کند.

HIGHLIGHT

عملکرد این متغیر مانند SELECTIONPREVIEW است اما با این تفاوت که اگر این متغیر فعال باشد، آبجکتی که در حالت انتخاب قرار گیرد، با یک رنگ به صورت برجسته یا highlight نشان داده می‌شود. این متغیر به طور پیشفرض روی حالت روشن (عدد ۱) قرار دارد و با تغییر به عدد ۰ غیرفعال می‌شود.

RECOVERALL

این فرمان یک ترسیم خراب شده یا آسیب دیده را به همراه تمامی Xref های پیوست شده تعمیر می‌کند.

LAYMCH

با استفاده از این فرمان می‌توانید لایه‌های آبجکت انتخاب شده را تغییر دهید. برای استفاده از آن واژه LAYMCH را در خط فرمان تایپ کرده و کلید اینتر را بزنید.

سپس آبجکت‌هایی را انتخاب کنید که می‌خواهید لایه‌های آن‌ها را تغییر دهید و مجدداً کلید اینتر را فشار داده و سپس هر آبجکت لایه را که می‌خواهید روی آبجکت‌های انتخاب شده اعمال کنید انتخاب نمایید و کلید اینتر را بزنید.

PICKBOX

با این متغیر می‌توان سایز Pickbox که در اشاره‌گر برنامه AutoCAD دیده می‌شود را تغییر داد. مقدار پیشفرض آن روی عدد ۳ قرار دارد و می‌توانید از بازه ۰ تا ۵۰ یک عدد را برای آن انتخاب کنید.

در تصویر زیر، اندازه Pickbox اشاره‌گر اولی مقدار ۳ و اشاره‌گر دومی ۱۰ است.

STARTMODE

این متغیر، نمایش یا عدم نمایش تب Start نرم‌افزار AutoCAD را کنترل می‌کند. به طور پیشفرض مقدار آن روی عدد ۱ قرار دارد که در نتیجه، صفحه Start در ابتدای برنامه نشان داده می‌شود. اگر نمی‌خواهید این تب دیده شود، متغیر را روی ۰ تنظیم کنید.

CLOSEALL

اگر تب‌های متعددی در پنجره نرم‌افزار AutoCAD دارید و نمی‌خواهید آن‌ها را به طور دستی و یکی یکی ببندید، می‌توانید به سادگی با استفاده از دستور CLOSEALL همه پنجره‌های باز را ببندید. نرم‌افزار برای ترسیم‌هایی که ذخیره نشده باشند، پیغامی برای ذخیره سازی نشان می‌دهد و بعد از بستن تمامی پنجره‌ها به تب Start باز می‌گردد.

SELECTIONCYCLING

با استفاده از این متغیر می‌توان آبجکت‌هایی که روی هم افتاده‌اند و دارای همپوشانی هستند را به راحتی انتخاب کرد. هنگامی که این متغیر روی ۲ قرار داشته باشد، آیکون Overlap و یک منو ظاهر می‌شود که در آن فهرست آبجکت‌های دارای همپوشانی را نشان می‌دهد و می‌توانید از فهرست نشان داده شده آبجکت مورد نظر را انتخاب کنید.

اگر مقدار را روی ۱ قرار دهید، تنها آیکون Overlap نشان داده می‌شود و منو ظاهر نخواهد شد. با انتخاب مقدار ۰ نیز این دستور غیرفعال خواهد شد.

AUDIT

از این دستور برای رفع خطاهای ترسیم استفاده کنید. بهتر است همیشه ترسیمات خود را با استفاده از ابزار AUDIT بررسی کنید.

RECOVER

این دستور مشابه AUDIT است اما برای ترسیماتی کاربرد دارد که آسیب دیده‌اند. برای نمونه یک extent  که حتی نمی‌توانید آن را باز کنید. در این مقاله مرتبط می‌توانید مطالب بیشتری درباره ابزارهای تعمیر ترسیمات بیاموزید.

MA

این دستور برای زمانی که می‌خواهید خصوصیات (Properties) یک آبجکت را بدون تغییر دادن محتوا یا اندازه‌گذاری آن تغییر دهید به کار می‌آید.

CLOSEALLOTHER

با این دستور، تمامی پنجره‌های ترسیمات به جز پنجره‌ای که در آن قرار دارید بسته می‌شوند.

TEXTFIT

با استفاده از این دستور می‌توانید یک متن را برای قرارگیری در یک ناحیه مشخص، کوچک یا بزرگ کنید. در مثال زیر، من متن AutoCAD را با استفاده از دستور TEXTFIT درون مستطیل جا داده‌ام.

WIPEOUT

با استفاده از این دستور، می‌توانید در ترسیمات شلوغ و حجیم، پس‌زمینه کار را کمی پاک کنید تا آبجکت‌هایی که دارای همپوشانی هستند، واضح‌تر دیده شوند. در تصویری که در زیر نمایش داده شده،

از این دستور برای پاک کردن ناحیه دور قلاب دومی استفاده شده است. می‌توانید از متغیر WIPEOUTFRAME و تغییر مقدار آن به ۰ برای حذف کردن فریم قاب دور آبجکت‌ها استفاده نمایید.

-DWGUNITS

با این دستور می‌توانید ترسیم AutoCAD را از یک واحد به واحدی دیگر ببرید و مقیاس ترسیم را به طور اتوماتیک تغییر دهید. در مقاله مربوطه مطالب بیشتری در این زمینه می‌خوانید.

TEXTMASK

با این فرمان به طور اتوماتیک در پشت متن یک ماسک ایجاد می‌شود تا در صورت شلوغ بودن پس‌زمینه کار، متن به راحتی قابل دیدن و خواندن باشد. در تصویر زیر، این فرمان برای متن سمت راست اعمال شده است.

LAYMRG

اگر می‌خواهید چندین آبجکت را با یکدیگر ترکیب کنید، این دستور به شما کمک می‌کند. برای استفاده از آن در خط فرمان واژه LAYMRG را وارد کنید و کلید اینتر را بزنید. سپس آبجکت‌هایی را که می‌خواهید لایه آن‌ها تغییر کند انتخاب کرده و مجدداً کلید اینتر را فشار دهید. بعد از این کار، یکی از آبجکت‌های مربوط به لایه هدف را انتخاب کرده و کلید اینتر را باز هم فشار دهید.

تمامی آبجکت‌های لایه انتخاب شده به لایه (انتخاب شده) آخری انتقال داده می‌شوند و نیز لایه انتخاب شده (در ابتدا) حذف می‌شود.

DS

با این دستور می‌توانید پنجره Drafting Settings را باز کنید که در آن تنظیمات مربوط به گزینه‌های نوار وضعیت (Status Bar) مانند Object Snap، Polar Tracking، Snap و Grid قابل تغییر و تنظیم هستند.

LAYWALK

با این دستور می‌توانید تمامی آبجکت‌هایی که روی یک لایه خاص قرار دارند را چک کنید. وقتی که دستور LAYWALK را استفاده می‌کنید، یک لیست حاوی تمامی لایه‌ها روی صفحه نمایش داده می‌شود و می‌توانید روی هر کدام از لایه‌های این لیست کلیک کنید که باعث می‌شود تنها آبجکت‌های همان لایه در ترسیم قابل رویت خواهند شد. هنگامی که پنجره LAYWALK را ببندید، ترسیم به حالت اولیه خود بازمی‌گردد و تمامی آبجکت‌ها را نمایش می‌دهد.

CENTERMARK

این ابزار در نسخه ۲۰۱۷ نرم‌افزار AutoCAD افزوده شده که با آن می‌توان مرکز دایره یا کمان را علامت‌گذاری کرد.

CENTERLINE

با این فرمان می‌توانید به راحتی بین خطوط موازی یا متقاطع یک خط وسط (Centerline) ایجاد کنید. برای اطلاعات بیشتر مقاله مرتبط با ابزارهای Centermark و Centerline را مطالعه کنید.

مقاله مرتبط: معرفی ابزارهای Center Mark و Centerline برای اتوکد

TABLET

اگر بنا به دلایلی از تبلت به برای کلیک و ناوبری در AutoCAD استفاده می‌کنید، می‌توانید از این فرمان برای روشن یا خاموش کردن حالت ورودی تبلت استفاده نمایید. حالت تبلت را با متغیر TABMODE نیز می‌توان فعال یا غیرفعال کرد.

فرمان‌های سه‌بعدی (۳D)

دستورات سه‌بعدی بسیار خوبی در AutoCAD وجود دارند که می‌توان برای مدلسازی Solid، Surface و Mesh استفاده کرد. احتمالاً با بسیاری از این دستورات آشنا باشید، اما فرامین زیادی نیز هستند که علی‌رغم قابلیت‌های بسیار خوب آن کمتر به کار گرفته می‌شوند.

THICKEN

با استفاده از این دستور می‌توانید یک سطح (Surface) را با افزودن ضخامت به آن، تبدیل به یک مدل سه‌بعدی Solid کنید.

CONVTOSOLID

با این دستور می‌توانید هر مش سه‌بعدی و آبجکت‌های ناتراوا (watertight) را که با سطوح ایجاد شده‌اند به مدل سه‌بعدی Solid تبدیل کنید و همچنین می‌توانید انتخاب کنید که Solid ایجاد شده به صورت صاف و صیقلی باشد یا به صورت تراش‌دار.

POLYSOLID

با این فرمان می‌توانید اشکال سه‌بعدی دیوار مانند مثل تصویر زیر ایجاد کنید. ارتفاع و ضخامت این Poly Solid ها در گزینه‌هایی که در خط فرمان قرار دارند قابل تغییر هستند.

DELOBJ

این متغیر سیستمی هنگامی که ابزارهای سه‌بعدی مانند Extrude، Presspull و Sweep را استفاده می‌کنید، انحناهای دوبعدی را کنترل می‌کند. می‌توانید مقدار آن را تغییر دهید تا AutoCAD انحناها را بعد از تبدیل آن‌ها به مدل سه‌بعدی، حفظ کرده و یا حذف کند.

اطلاعات بیشتر درباره این متغیر سیستمی را می‌توانید در مقاله AKN مطالعه کنید.

VOLUME

با این فرمان می‌توانید حجم یک مدل ۳D Solid را همراه با اطلاعات دیگری مانند گشتاور لختی، شعاع دوران، گرانیگاه و ممان اینرسی حاصل ضرب را به دست بیاورید.

XEDGES

می‌توانید لبه‌های یک ۳D Solid را با استفاده از این ابزار به صورت اندازه‌گذاری دوبعدی استخراج کنید. در تصویر زیر از فرمان XEDGES استفاده شده تا لبه‌های ۳D Solid استخراج گردد.

REGEN3

این فرمان در بروزرسانی نسخه AutoCAD 2017.1 معرفی شد و کاربرد آن در حذف ناهنجاری‌ها و موزاییک‌سازی‌های گرافیک‌های سه‌بعدی است.

SECTIONPLANE

از این فرمان برای ایجاد یک برش مجازی در ترسیم به کار می‌رود و با استفاده از آن می‌توان یک ترسیم سه‌بعدی را با برش دادن توسط صفحات مختلفی مشاهده کرد.

FLATSHOT

این فرمان برای تبدیل ترسیمات سه‌بعدی به دوبعدی به کار می‌رود و با استفاده از این فرمان قادر خواهید بود که نماهای متعددی مانند روبه‌رو، چپ و فوقانی از یک ترسیم سه‌بعدی روی یک صفحه ایجاد کنید. برای اطلاعات بیشتر درباره این فرمان مقاله مرتبط با آن را بخوانید.

INTERFERE

این فرمان برای شناسایی ۳D Solid های متقاطع به کار می‌رود و به ویژه در زمانی کاربرد دارد که برخورد Solid هایی مانند لوله‌ها و دیوارها را پیدا کنید.

PROJECTGEOMETRY

با استفاده از این فرمان می‌توانید یک انحنای دوبعدی را روی یک سطح سه‌بعدی، Solid یا یک ناحیه پیاده کنید (به تصویر زیر دقت کنید).

Shell (SOLIDEDIT)

با این فرمان می‌توانید یک ۳D Solid را به Solid تو خالی (Hollow Solid) تبدیل کنید که فقط دارای ضخامتی در دیواره‌ها باشد. برای استفاده از آن واژه SOLIDEDIT را در خط فرمان تایپ کنید و کلید اینتر را بزنید.

سپس حرف B را بنویسید و مجدداً اینتر را فشار دهید و بعد از آن حرف S را وارد کرده و اینتر را یک بار دیگر بزنید. همچنین می‌توانید از پنل Solid Editing در تب Solid، ابزار Shell را انتخاب نمایید.

SURFPATCH

با این ابزار می‌توانید سطوح باز مانند سطح فوقانی یک سیلندر را مانند تصویر زیر پر کنید و بپوشانید.

HELIX

این ابزار برای ایجاد مارپیچ در ترسیمات AutoCAD به کار می‌رود.

Moveface (SOLIDEDIT)

با استفاده از این ابزار می‌توانید نماهایی مانند شیار را در یک ۳D Solid جابه‌جا کنید (به تصویر زیر دقت کنید). برای استفاده از این ابزار، واژه SOLIDEDIT را در خط فرمان تایپ کنید، کلید اینتر را بزنید و حرف F را بنویسید و مجدداً اینتر را فشار داده و بعد از زدن کلید M باز هم اینتر را بزنید.

SURFTRIM

این دستور همانند دستور TRIM برای ترسیمات دوبعدی است با این تفاوت که فرمان SURFTRIM به جای اندازه‌گذاری‌های دوبعدی، سطوح (Surface) را برش می‌دهد.

۳DALIGN

با استفاده از این فرمان می‌توانید یک آبجکت ۳D Solid را متناظر با یک ۳D Solid دیگر تراز کنید. در ویدیوی زیر نحوه استفاده از این ابزار آمده است.

SURFOFFSET

با استفاده از این فرمان می‌توانید یک سطح (Surface) را به طرف داخل، خارج و یا هر دو طرف (مانند تصویر زیر) آفست کنید.

SOLIDHIST

با استفاده از این ابزار می‌توانید تاریخچه Solid هایی را که در آن‌ها عملیات بولی (Boolean Operation) انجام شده ضبط کنید و این Solid ها را در مراحل بعدی ویرایش نمایید.

در تصویر زیر عملیات Subtract روی دو Solid انجام شده و ناحیه حذف شده از Solid با انتخاب مخروط (Cone) (با استفاده از کلید Ctrl و تغییر شعاع مقطع آن) تغییر داده می‌شود.

به طور پیشفرض، مقدار سیستمی این متغیر روی عدد ۰ تنظیم شده که این فرمان را در حالت خاموش قرار می‌دهد. برای روشن کردن آن، مقدار را به ۱ تغییر دهید.

IMPRINT

با استفاده از این فرمان می‌توانید روی وجوهات مسطح (Planar Faces) یک ۳D Solid یا سطوحات (Surfaces)، ترسیمات دوبعدی ایجاد کنید تا برای ابزارهای سه‌بعدی مانند پرسپول (Presspull) وجوهات اضافه‌تر بتوان ساخت.

میتونید آموزش اتوکد رو بصورت جامع از این اینجا مشاهده کنید .

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام مدرسه گرافیک پلاس عضو شوید.

کلمات کلیدی: اتوکد_میانبر کاربردی در اتوکد_نرم افزار اتوکد